به نام خدا
کم گوی و گزیده گوی
کم گوى و بجز مصلحت خویش مگوى
چیزى که نپـــرسند تو از پیش مگوى
دادنــد دو گــوش و یـک زبـانت ز آغــاز
یعنى که دو بشنو و یکى بیش مگوى
+++++++
بد اصل گدا چو خواجه گردد نه نکوست
مغــــرور شود نداند از دشمن، دوست
گر دایــره ی کـــوزه ز گــوهـــر سـازنـد
از کوزه همان برون تراود که در اوست
(أفضل الدین محمد مرقی بن حسن (حسین)
کاشانی ، معروف به بابا أفضل )
(مشاهیر شعراء الشیعة تألیف ،عبدالحسین الشبستری)
