به نام خدا
به مناسبت ولادت باسعادت حضرت مولی الموحدین امیر المؤمنین علی علیه السلام سرودم:
«به ذره گر نظر لطف بوتراب کند
به آسمان رود و کار آفتاب کند»
علی علی ست، چو قنبر نظر ز لطف کند
مس وجود ترا همچو زر ناب کند
چو گفت: «من و علی باب امتیم» نبی
سزاست کس که علی را پدر خطاب کند
ز شوق مقدم او، کعبه سینه بشکافد
نباشد آن قدرش صبر فتح باب کند
به روز خندق اگر او کند به میدان رو
به جان لشکر احزاب، اضطراب کند
جمال خود چو نماید شبی علی، مهتاب
ز شرم روی علی، روی در نقاب کند
خبر بداد پیمبر که خصم، ماه صیام
محاسنش ز دم فرق وی خضاب کند
هنر بود تبعیت کند علی را، کس
وگرنه دعوی حبش که شیخ و شاب کند
صفا علی که چنین منقلب کند اعدا
ببین به قلب محبان چه انقلاب کند!
(حسین صفره- صفا)
