مکتب قرآن و عترت

به نام خدا

با توجه به فعالیت های خزنده و گسترده ی مبلغان مسیحی در تبلیغ این دین تحریف شده و فریب خوردن شمار زیادی از هموطنان در گرایش به آنان، به خواست و یاری خدای یکتا و مهربان، در این سلسله یادداشت ها به تدریج دلایل علمی محکم و بر گرفته از خود کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان -عهد عتیق و عهد جدید- در رد اعتقادات مسیحیت بیان خواهد شد. این یادداشت ها، در واقع قسمت هایی از کتابی است که نگارنده در دست ترجمه دارد و پس از اتمام ان شاء الله یک جا در دسترس خوانندگان عزیز قرار خواهد گرفت.

 

همه‌ی عقاید فرق نصارا- مسیحیت- به دو عقیده باز می‌گردد: «تثلیث و الوهیت مسیح». با ردّ این دو عقیده‌ی اصلی که مورد اجماع همه‌ی فرق مسیحی است، دیگر عقاید فرعی ناشی از این دو خود به خود مردود خواهد شد.(15) شیخ رحمت الله در فصل دوم از باب چهارم، دوازده دلیل از گفته های مسیح علیه السلام یاد کرده که بر یگانگی خدا و این‌که مسیح بنده و فرستاده‌ی اوست دلالت دارد....

 

من چهار دلیل دیگر به آن‌ها اضافه کردم.(ص19) لذا در این فصل 16 قول از مسیح(ع) با عنوانهای مناسب زیر ذکر می‌شود:

1.زندگی جاودانی در یکتاپرستی و ایمان به پیامبری مسیح

2.بزرگ‌ترین وصیت مسیح یکتاپرستی و محبت خداست.

3.مسیح علم به قیامت را از خود نفی می کند

4.مسیح قدرت و مشیت را از خود نفی می‌کند

5.مسیح از روی تواضع صلاح را از خود نفی می‌کند

6.مسیح بر چوب صلیب فریاد می‌زند

7.مسیح خود را با دیگر مردم در بندگی یکسان می داند

8. مسیح اعتراف می کند که پدر از او بزرگ تر است

9.مسیح تصریح می کند که به او وحی می شود

10.مسیح معلّم است

11.اندوه او و غصه خوردنش الوهیت او را نفی می‌کند

12. از خود به عنوان پسر انسان یاد می‌کند

13.مسیح خود را نبی می نامد

14. مسیح خود را رسول می نامد

15.مسیح می گوید که خدا را می پرستد

16. آزمایش مسیح توسط ابلیس

در ادامه مستندات هر یک به ترتیب ذکر می‌شود:

1. زندگی جاودانی در یکتاپرستی و ایمان به پیامبری مسیح است

درانجیل یوحنا، 17/ 3 آمده است که عیسی(ع)  در گفتگو با خدا گفت: «زندگی جاوید از این راه به دست می‌آید که تو را که خدای حقیقی و یگانه هستی و عیسی مسیح را که به این جهان فرستاده‌ای بشناسند.» به این ترتیب عیسی علیه السلام به روشنی میگوید که زندگی ابدی در شناخت خدای یگانه و اعقتاد به این است که عیسی پیامبر اوست و نگفت که زندگی ابدی شناخت اقنوم‌های سه‌گانه (پدر، پسر و روح القدس) است و این‌که عیسی انسان و خداست.(ص20)... و وقتی که ثابت شد زندگی جاوید در اعتقاد به یگانگی خدا و بشریت مسیح پیامبر است، ضدّ این دو اعتقاد مرگ ابدی است. زیرا میان فرستاده –که بنده و مخلوق است- و فرستنده –که خدای آفریننده است- مغایرت وجود دارد.

2. بزرگ ترین وصیت مسیح یکتاپرستی و محبت خداست. 

در انجیل مرقس، 12/ 28-34 آمده است: «یکی از علمای مذهبی که آن‌جا ایستاده بود و به گفتگوی یشان گوش می‌داد، وقتی دید که عیسی چه جواب دندان شکنی به آنان داد، پرسید: «از تمام احکام خدا، کدام از همه مهم‌تر است؟» عیسی جواب داد: «آن که می‌گوید: «ای قوم اسرائیل گوش کن، تنها خدایی که وجود دارد، خداوند ماست. باید او را با تمام قلب و جان و فکر و نیروی خود دوست بداری.» دومین حکم مهم این است: دیگران را به اندازهی خودت دوست داشته باش. هیچ دستوری مهم‌تر از این دو نیست.» عالم مذهبی در جواب عیسی گفت: «استاد کاملا درست فرمودید، فقط یک خدا وجود دارد. و غیر از او خدای دیگری نیست. و من قبول دارم که باید او را با تمام قلب و فهم و قوتم دوست بدارم و دیگران را نیز به اندازه‌ی خودم دوست بدارم. این کار حتی از قربانی کردن حیوانات در خانه‌ی خدا بسیار مهم‌تر است.» عیسی که دید این شخص متوجه حقیقت شده است، فرمود: «تو از ملکوت خدا دور نیستی.»

مانند این فرازها در انجیل متی: 22/34-40 نیز آمده است، جز اینکه مسیح در پایان آن گوید: «همه‌ی ناموس و پیامبران، به این دو وصیت وابسته است.» معلوم می‌شود که نخستین وصیتی که در تورات و انجیل بدان تصریح شده و محور ناموس و عمل پیامبران، اعتقاد به یگانگی خداست. و مسیح نگفت که نخستین وصیت‌ها اعتقاد به تثلیث است.ونگفت که مسیح یکی از اقنوم های سه‌گانه است. در نتیجه، اعتقاد واجب، اعتقاد به یگانگی خدا و رسالت همه‌ی پیامبران اوست که از جمله‌ی آنها عیسی علیه السلام است.

3.مسیح علم به قیامت را از خود نفی می کند.

در انجیل مرقس 13/32 آمده است: «امّا هیچ کس ختی فرشتگان آسمان نیز خبر ندارند که چه روز و ساعتی دنیا به آخر می‌رسد. حتی خود من هم نمی‌دانم. فقط پدر(خدا) از آن آگاه است.» این نیز دلیل دیگری بر باطل بودن سه‌گانه پرستی و الوهیت مسیح است. زیرا مسیح علیه السلام علم به قیامت را به خدای یگانه تخصیص داد. و آن علم را از خود نفی کرد. و در علم به قیامت خود و دیگر بندگان را یکسان شمرد.

باید به آن‌چه ذکر شد، سخن شیخ رحمت الله را نیز افزود: «برای اله –و معبود- صحیح نیست که صفتی از صفات الوهیت را از خود نفی کند که علم غیب و علم به قیامت از جمله‌ی آن است. اگر مسیح خدا بود، این نفی برای او جایز نبود؛ زیرا لازمه‌ی آن نقص و کاستی است...(ص22)

(ترجمه: دکتر حسین صفره)