از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده که فرمود:
«على کل جزء من اجزائک زکاة واجبة للَّه عزّ و جلّ بل على کل منبت شعرک بل على کل لحظة فزکاة العین النظر بالعبر و الغضّ عن الشهوات و ما یضاهیها و زکاة الاذن استماع العلم و الحکمة و القرآن و فوائد الدین من الموعظة و النصیحة و ما فیه نجاتک و بالاعراض عمّا هو ضدّه من الکذب و الغیبة و اشباههما و زکاة اللسان النصح للمسلمین و التیقّظ للغافلین و کثرة التسبیح و الذکر و غیره و زکاة الیدین البذل و السخاءبما انعم اللَّه علیک و تحریکهما بکتابة العلوم و منافع ینتفع بها المسلمون فى طاعة اللَّه تعالى و القبض عن الشرور و زکاة الرجل السعى فى حقوق اللَّه من زیارة الصالحین و مجالس الذکر و اصلاح الناس وصلة الرحم و الجهاد و ما فیه اصلاح قلبک و سلامة دینک.»
براى هر جزئى از بدن تو براى خداى عزّ و جل زکات واجبى است بلکه براى هر محل روئیدن موى تو بلکه براى هر چشم به هم زدن تو، پس:
زکات چشم نظر کردن به عبرت‌ها و چشمپوشى نمودن از شهوات و مانند آن است.
و زکات گوش شنیدن و گوش دادن به علم و حکمت و قرآن و فوائد دین از موعظه و اندرز و آنچه در آن نجات تو است و اعراض نمودن از آنچه ضدّ اینهاست از دروغ و غیبت شنیدن و مانند این‌ها.
و زکات زبان خیرخواهى براى مسلمانان و بیدار نمودن غافلان و زیاد گفتن تسبیح و ذکر و غیر اینهاست.
و زکات دست‌ها بذل و بخشش نمودن از آنچه خدا به تو نعمت داده و حرکت آنها براى نوشتن علوم و منافعى که مسلمانان به آن منتفع شوند در راه اطاعت و امتثال امر حق، و گرفتن آنها و خوددارى نمودن از بدی‌هاست.
و زکات پا رفتن در راه ایفای حقوق الهى است از قبیل زیارت مردان شایسته و رفتن به مجالس ذکر و اصلاح بین مردم و صله رحم و جهاد و آنچه در آن اصلاح قلب و سلامت دین تو است.
(طیب، سید عبدالحسین، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج1، ص221)
