به نام خدا
قَالَ علی (ع): «الرِّجَالُ أَرْبَعَةٌ رَجُلٌ یَدْرِی وَ یَدْرِی أَنَّهُ یَدْرِی فَذَاکَ عَالِمٌ فَاسْأَلُوهُ وَ رَجُلٌ لَا یَدْرِی وَ یَدْرِی أَنَّهُ لَا یَدْرِی فَذَاکَ مُسْتَرْشِدٌ فَأَرْشِدُوهُ وَ رَجُلٌ لَا یَدْرِی وَ لَا یَدْرِی أَنَّهُ لَا یَدْرِی فَذَاکَ جَاهِلٌ فَارْفُضُوهُ وَ رَجُلٌ یَدْرِی وَ لَا یَدْرِی أَنَّهُ یَدْرِی فَذَاکَ نَائِمٌ فَأَنْبِهُوه.» ( کراجکى، محمد بن على، معدن الجواهر و ریاضة الخواطر، ص41)
آن کس که بداند و بداند که بداند
اسب شرف از گنبد گردون بجهاند
آن کس که نداند و بداند که نداند
لنگان خرک خویش به مقصد برساند
آن کس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکّب ابد الدهر بماند
آن کس که بداند و نداند که بداند
بیدار نمایید که تا خواب نماند
