سفارش تبلیغ
صبا ویژن

مکتب قرآن و عترت


ارتباط گفتاری زن و مرد نامحرم
از دیدگاه کتاب و سنت

یکی از لوازم حضور زنان در اجتماع، ارتباط گفتاری آنان با مردان نامحرم است که ممکن است به یکی از صورت‏های گفت‏وگو، پرسش و پاسخ و سخنرانی باشد. سؤال اصلی این است که این ارتباط از نظر کتاب و سنت چگونه است؟ آیا زنان مجازند با مردان ارتباط گفتاری به هر یک از صور یاد شده داشته باشند؟ و در صورت جواز، آیا در کیفیت ادای کلمات نیز می‏توانند به هرگونه سخن بگویند یا باید مقرراتی را رعایت نمایند؟ و در هر صورت، آیا باید به مقدار ضرورت اکتفا کنند یا در این مسئله نیز محدودیتی ندارند؟
با مراجعه به کتاب و سنت و مشاهده نقل‏های قرآن از گفت‏وگوهای انبیا علیهم‏السلام با زنان و گفت‏وگوی برخی از زنان نمونه و پاک‏دامن با برخی از مردان غیرمحرم و با مراجعه به روایاتی که راویان زن از پیامبر و ائمه اطهار علیهم‏السلام نقل کرده یا مسائلی را از آنان پرسیده و جواب شنیده‏اند، به این نتیجه می‏رسیم که اصل ارتباط گفتاری زن و مرد نامحرم به یکی از صورت‏های یاد شده بدون قصد لذت اشکالی ندارد. اما بر اساس آیه «فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ»(احزاب: 32) باید ادای کلمات و طرز سخن گفتن به گونه معروف و دور از هرگونه عشوه‏گری باشد تا زمینه فساد و ارتباط نامشروع فراهم نشود. همچنین در سخنان خود باید، به مقدار ضرورت بسنده کنند و از به درازا کشیدن کلام و رد و بدل کردن مطالب غیرضروری پرهیز نمایند.
(احمد طاهری نیا ماهنامه معرفت، شماره پیاپی 122 )